Mijmering van een besef
Weer een begrafenis, soms van dichtbij en soms van ver
Besef, wij brengen de allerlaatste Indo’s na hun rustplaats
Een rustplaats ver van hun geboorteland Indonesië
Zij die de overtocht hebben gemaakt, gedwongen wel te verstaan.
BAM ! ...die komt binnen.
Wat hebben onze ouders ons nagelaten van het Indisch zijn, het gevoel,
de koempoelans, het eten, de ADAT (leefwijze met Respect)
Besef wij zijn de volgende generatie, wat laten wij aan onze kinderen achter?
Getrouwd met een Indo, een gemengd huwelijk, geven wij de opvoeding door?
Onze opvoeding bestond uit het aanpassen in de Nederlandse maatschappij
Geen tijd, niet voor ouders, haasten, alles moet ... waar is onze ADAT gebleven?
Besef dat wij van deze generatie nog de verhalen kunnen doorgeven aan
onze kinderen van wat onze ouders uiteindelijk wel of niet verteld hebben aan ons,
Vaak is het weinig en moeten we alles opzoeken op internet, boeken lezen
en nog veel meer.
Op vakantie naar Indonesië, je roots zoeken, proberen te begrijpen wat je grootouders en/of ouders voelden toen ze het land van herkomst moesten verlaten
Kunnen wij ooit voelen wat hun hebben gevoeld?
Besef dat dat gevoel nooit te voelen is , hooguit te begrijpen
Verdriet voor wat ooit ONS thuisland was.
Besef wij zijn de laatste Indo’s die het verhaal kunnen vertellen aan onze kinderen,
verhalen die rechtstreeks zijn gekomen van onze ouders.
Besef en ga dan mijmeren.
Angelique
Klik hier om naar de orginele versie te gaan
Steun SID met een financiële bijdrage of plaats uw logo met uw link naar uw eigen website tegen een kleine vergoeding
Wilt u meer weten neem dan contact met ons op voor meer informatie.